Öğrenmek İçin Geç Değildir - Rusça Hikaye

Учиться Никогда Не Поздно

Когда я впервые пришёл в вечернюю школу, я чувствовал себя неуверенно. Мне было пятьдесят два, и я сидел среди людей, которые были моложе моего сына. У них были смартфоны, яркие тетради, быстрые ответы. А у меня — старая ручка и тетрадь в линейку.

Учитель улыбнулась. Она не удивилась, не задала лишних вопросов. Просто сказала: “Садитесь, начинаем.”

Первые уроки были трудными. Я медленно читал, долго писал. Иногда забывал буквы. Иногда мне казалось, что это не для меня. Но потом я вспомнил, зачем пришёл. Я хотел читать письма своей внучке. Хотел понимать, что написано в газете. Хотел знать.

С каждым днём стало легче. Я начал задавать вопросы, делать заметки, читать вслух. Один молодой парень сказал мне: “Вы учитесь лучше нас.” Я рассмеялся, но внутри стало тепло.

Через три месяца я впервые прочитал рассказ без ошибок. Я пошёл домой и прочитал его вслух жене. Она обняла меня и сказала: “Я горжусь тобой.”

Теперь, когда я открываю книгу, я не чувствую стыда. Я чувствую силу. Потому что учиться — это не только для молодых. Это для тех, кто не хочет останавливаться.

Учиться — это дышать. А дышать можно, пока живёшь.

Uçitsya Nikogda Ne Pozdno

Kogda ya vpervıye prişol v veçernyuyu şkolu, ya çuvstvoval sebya neuverenno. Mne bylo pyat’desyat dva, i ya sidel sredi lyudey, kotoryye byli moloje moego syna. U nih byli smartfony, yarkiye tetradi, bystrıye otvety. A u menya — staraya ruçka i tetrad’ v lineyku.

Uçitel’ ulybnulas’. Ona ne udivilas’, ne zadala lişnih voprosov. Prosto skazala: “Sadites’, naçinayem.”

Pervıye uroki byli trudnımi. Ya medlenno çital, dolgo pisal. Inogda zabyival bukvı. Inogda mne kazalos’, çto eto ne dlya menya. No potom ya vspomnil, zachem prişol. Ya hotel çitat’ pis’ma svoey vnuchke. Hotel ponimat’, çto napisano v gazete. Hotel znat’.

S kajdım dnyom stalo legçe. Ya naçal zadavat’ voprosı, delat’ zameçaniya, çitat’ vsluh. Odin molodoy paren’ skazal mne: “Vy uçites’ luçşe nas.” Ya rassmeyalsya, no vnutri stalo teplo.

Çerez tri mesyatsa ya vpervıye proçital rasskaz bez oşibok. Ya poşyol domoy i proçital ego vsluh jene. Ona obnyala menya i skazala: “Ya gorjüs’ toboy.”

Teper’, kogda ya otkıvayu knigu, ya ne çuvstvuyu stıda. Ya çuvstvuyu silu. Potomu çto uçitsya — eto ne tol’ko dlya molodıh. Eto dlya teh, kto ne hotel by ostanavlivat’sya.

Uçitsya — eto dyşat’. A dyşat’ mojno, poka jivyosh’.

Öğrenmek İçin Geç Değildir

Akşam okuluna ilk kez geldiğimde kendimi güvensiz hissetmiştim. Elli iki yaşındaydım ve etrafımdakiler oğlumdan bile gençti. Onların akıllı telefonları, renkli defterleri, hızlı cevapları vardı. Bense çizgili bir defter ve eski bir kalemle oturuyordum.

Öğretmen gülümsedi. Ne şaşırdı, ne de fazla soru sordu. Sadece, “Oturun, başlıyoruz,” dedi.

İlk dersler zordu. Yavaş okuyordum, yazmak uzun sürüyordu. Bazen harfleri karıştırıyordum. Bazen, “Bu bana göre değil,” diyordum. Ama sonra neden geldiğimi hatırladım. Torunumun yazdığı mektupları okumak istiyordum. Gazetede yazanı anlayabilmek. Bilmek istiyordum.

Gün geçtikçe kolaylaştı. Soru sormaya başladım, notlar aldım, sesli okudum. Gençlerden biri bana, “Siz bizden daha iyi öğreniyorsunuz,” dedi. Gülümsedim. İçimde bir sıcaklık hissettim.

Üç ay sonra ilk kez bir hikâyeyi hatasız okudum. Eve gidip eşime yüksek sesle okudum. Sarıldı ve dedi ki: “Seninle gurur duyuyorum.”

Artık bir kitap açtığımda utanmıyorum. Güç hissediyorum. Çünkü öğrenmek yalnızca gençler için değil. Durmak istemeyen herkes için.

Öğrenmek, nefes almak gibidir. Nefes alan her insan, öğrenebilir.

Şimdi Öğrenme Zamanı!

Русский	Okunuşu	Türkçesi
учиться	uçitsya	öğrenmek
никогда	nikogda	asla, hiçbir zaman
поздно	pozdno	geç
вечерняя школа	veçernyaya şkola	akşam okulu
внучка	vnuchka	torun (kız)
письмо	pis’mo	mektup
ошибка	oşibka	hata
горжусь	gorjüs’	gurur duyuyorum
сила	sila	güç
дышать	dışat’	nefes almak