Unutulmayan Bir Ders- Rusça Hikaye

Незабываемый Урок

Это произошло в начале октября, когда листья только начали желтеть, а утро становилось прохладным. Я шёл в школу без особого настроения. Нас ожидала контрольная по математике, и я знал, что не готов. Не потому что мне было всё равно, а потому что вечером я смотрел старый фильм с отцом. Мы давно не разговаривали так спокойно, и я не хотел прерывать этот редкий уют.

Класс гудел. Кто-то листал тетради, кто-то шептал ответы. Я сел на своё место у окна и молча ждал. Учитель вошёл, как всегда, тихо. Он никогда не повышал голос, но его появление сразу устанавливало порядок. На доске он крупно написал: “Стыд”. Никто не понял, к чему это. Мы переглянулись. Он сел за стол, немного помолчал, потом начал говорить.

Он не объяснял тему. Он рассказал историю. В школе у него был друг, хороший ученик, но однажды тот списал. Не потому что не знал, а потому что боялся не оправдать ожидания отца. После урока он сам подошёл к учителю и признался. Получил двойку, но сохранил уважение.

В классе стояла тишина. Даже обычно беспокойные замерли. Я смотрел на слово “Стыд” и чувствовал, как внутри что-то сдвинулось. Контрольную я сдал пустую. Только имя и дата. Учитель посмотрел на меня, кивнул и ничего не сказал. Этот кивок был для меня важнее любой похвалы.

С тех пор я иначе смотрел на учёбу. Я не стал отличником, но перестал бояться неудач. Главное — оставаться честным. Не ради оценки, а ради себя. Годы прошли. Я забыл теоремы, но не забыл этот урок. Потому что это был не просто урок по расписанию, а урок, который остаётся с тобой навсегда.

Ne Zabivayemiy Urok

Eto proizoşlo v naçale oktyabrya, kogda list’ya tol’ko naçali jeletet’, a utro stanovilos’ prohladnım. Ya şol v şkolu bez osobovo nastroyeniyа. Nas ojdala kontrol’naya po matematike, i ya znal, çto ne gotov. Ne potomu çto mne bylo vsyo ravno, a potomu çto večerom ya smotrel staryy film s otsom. Mı davno ne razgovarivali tak spokoyno, i ya ne hotel preryvat’ etot redkiy uyut.

Klass gudel. Kto-to listal tetradi, kto-to şeptal otvety. Ya sel na svo­yo mesto u okna i molça jdal. Uçitel’ voşyol, kak vsegda, tiho. On nikogda ne povışal golos, no yego poyavleniye srazu ustanavlivalo poryadok. Na doske on krupno napisal: “Stıd”. Nikto ne ponyal, k çemu eto. Mı pereglyanulis’. On sel za stol, nemnogo pomolçal, potom naçal govorit’.

On ne ob’yasnyal temu. On rasskazal istoriyu. V şkole u nego byl drug, horoşiy uçenik, no odnajdı tot spisal. Ne potomu çto ne znal, a potomu çto boyalsya ne opravdat’ ojidaniya otsa. Posle uroka on sam podoşyol k uçitelyu i priznalsya. Poluçil dvoyku, no sohranil uvajeniye.

V klasse stoyala tişina. Daje obıçno bespokoynıye zamerli. Ya smotrel na slovo “Stıd” i çuvstvoval, kak vnutri çto-to sdvinulos’. Kontrol’nuyu ya sdal pustryu. Tol’ko imya i data. Uçitel’ posmotrel na menya, kivnul i niçego ne skazal. Etot kivok byl dlya menya vajneye lyuboy pohvalı.

S teh por ya inaçe smotrel na uçyobu. Ya ne stal otliçnikom, no perestal boyat’sya neudach. Glavnoye — ostavat’sya çestnım. Ne radi otsenki, a radi sebya. Gody proşli. Ya zabıl teoremy, no ne zabıl etot urok. Potomu çto eto byl ne prosto urok po raspisaniyu, a urok, kotoryy ostayotsya s toboy navsegda.

Unutulamayan Bir Ders

Bu olay ekim ayının başlarında olmuştu. Yapraklar henüz sararmaya başlamış, sabahlar serinlemişti. Okula doğru yürürken moralim pek yoktu. Bizi matematikten bir sınav bekliyordu ve hazır değildim. Umursamadığımdan değil, sadece akşamı babamla geçirmiştim. Eski bir film izlemiş, mandalina yemiş, uzun zamandır yapmadığımız bir şekilde sohbet etmiştik. Bu küçük huzuru bozmak istememiştim.

Sınıf kalabalıktı. Kimileri defter karıştırıyor, kimileri soruları fısıldıyordu. Sessizce cam kenarındaki sırama oturdum. Öğretmen her zamanki gibi sakin şekilde sınıfa girdi. Asla bağırmazdı ama onun varlığı her şeyi düzene sokardı. Tahtaya büyük harflerle tek kelime yazdı: “Utanç”. Kimse ne olduğunu anlamadı. Göz göze geldik. Öğretmen birkaç saniye sessiz kaldı, sonra konuşmaya başladı.

Konu anlatmadı. Bir hikaye paylaştı. Okul yıllarındaki bir arkadaşından bahsetti. O çocuk bir gün kopya çektiğini itiraf etmiş. Sebebi bilmiyor oluşu değilmiş, babasını hayal kırıklığına uğratmaktan korkuyormuş. Sınavdan düşük not almış ama saygısını korumuş. O günkü dürüstlüğü, öğretmenin zihninde yıllarca kalmış.

Sınıf sessizdi. Genelde hareketli olanlar bile susmuştu. Tahtadaki “Utanç” kelimesine baktım ve içimde bir şeyin değiştiğini hissettim. Sınav kağıdımı boş verdim, sadece adımı ve tarihi yazdım. Öğretmen bana baktı, başını hafifçe salladı. Hiçbir şey söylemedi. Ama o baş sallama, tüm okul hayatımın en anlamlı anıydı.

O günden sonra derse farklı bakmaya başladım. Hiçbir zaman sınıf birincisi olmadım ama başarısızlıktan da korkmadım. En önemli şeyin dürüstlük olduğunu anlamıştım. Başkası için değil, kendim için dürüst olmak. Yıllar geçti, formülleri unuttum ama o günü unutmadım. Çünkü bu sadece bir ders değil, hayatın içinden gelen gerçek bir dersti. Ve bazı dersler unutulmaz.

Şimdi Öğrenme Zamanı!

Русский	Okunuşu	Türkçesi
урок	urok	ders
стыд	stıd	utanç
ожидание	ojidaniye	beklenti
контрольная	kontrol’naya	sınav (yazılı)
честность	çestnost’	dürüstlük
тетрадь	tetrad’	defter
доска	doska	tahta
оценка	otsenka	not, puan
признаться	priznatsya	itiraf etmek
уважение	uvajeniye	saygı