Sümer’de İlk Yazı Denemesi

Первый Опыт Письма В Шумере

Он сидел на полу, перед ним — влажная глиняная табличка. Рядом — деревянная палочка, которой он учился рисовать.

Ему сказали: «Запиши имя царя». Но он не знал, как. Слова были в его голове, но не в руках.

Он посмотрел на старшего писца. Тот кивнул. Спокойно. Без слов.

Он начал с круга. Потом — вертикальная линия. Потом — угол. Каждый знак был не просто формой. Он был смыслом.

Глина принимала следы. Ошибки нельзя было стереть. Но можно было начать заново.

Солнце пекло, пот стекал по спине, но он не замечал. Он повторял, снова и снова. Пока символы не стали частью его.

Вечером он показал свою табличку. Старший долго смотрел. Потом сказал только одно: «Ты начал писать».

И с того дня человечество перестало забывать.

On sidel na polu, pered nim — vlajnaya glinyanaya tabliçka. Ryadom — derevyannaya paloçka, kotoroy on uçilsya risovat’.

Yemu skazali: “Zapişi imya tsarya.” No on ne znal, kak. Slova byli v yego golove, no ne v rukah.

On posmotrel na starşego pis’tsa. Tot kivnul. Spokoyno. Bez slov.

On naçal s kruga. Potom — vertikal’naya liniya. Potom — ugol. Kajdyy znak byl ne prosto formoy. On byl smıslom.

Glina prinimala sledı. Oşibki nel’zya bylo steret’. No mojno bylo naçat’ zanovo.

Solntse peklo, pot stekal po spine, no on ne zameçal. On povtoryal, snova i snova. Poka simvolı ne stali çastyu yego.

Veçerom on pokazal svoyu tabliçku. Starşiy dolgo smotrel. Potom skazal tol’ko odno: “Tı naçal pisat’.”

İ s togo dnya çeloveçestvo perestalo zabyvat’.

Yerde oturuyordu. Önünde nemli bir kil tablet vardı. Yanında ise tahta bir çubuk — çizmeyi onunla öğreniyordu.

Ona şöyle demişlerdi: “Kralın adını yaz.” Ama nasıl yazacağını bilmiyordu. Sözcükler aklındaydı, ama ellerinde değildi.

Yaşlı yazıcıya baktı. O sadece başını salladı. Sessiz, ama güven veren bir onayla.

Bir daireyle başladı. Sonra dik bir çizgi. Ardından bir köşe. Her işaret sadece bir şekil değildi. Her biri bir anlamdı.

Kil izi kabul ediyordu. Hatalar silinemezdi. Ama yeniden başlamak mümkündü.

Güneş kavuruyordu, ter sırtından akıyordu. Ama fark etmiyordu. Tekrar tekrar deniyordu. Simgeler artık onun bir parçasıydı.

Akşam tabletini gösterdi. Yaşlı adam uzun uzun baktı. Ve sadece bir cümle söyledi:“Yazmaya başladın.”

Ve o günden sonra… insanlık unutmayı bıraktı.