Stadyumun Karanlık Koridorları - Rusça Hikaye

Тёмные Коридоры Стадиона

Когда трибуны опустели, стадион словно выдохнул. Шум, аплодисменты, крики и свет прожекторов исчезли. В воздухе осталась только тишина, прерываемая эхом редких шагов. В этот вечер туда, где гаснут последние лампы, направился Тимур.

Он знал эти коридоры с юности. Здесь он ждал своей очереди на замену, здесь впервые получил форму с номером, здесь же однажды услышал, что не вошёл в состав. Пространства между полем и трибунами не были частью игры, но они помнили каждую эмоцию.

После матча, в котором его команда проиграла, он не пошёл в автобус. Он свернул в знакомый боковой проход, где стены были покрыты трещинами, а свет мигал от старости. Прошёл мимо дверей, за которыми давно никто не сидел. На одной из них висела старая табличка с выцветшим логотипом клуба. Он провёл пальцами по бетону и сел на лавку, где когда-то дрожал перед первым матчем.

Он снял форму, поставил krosovki рядом. Голову заполнила тишина. Он не искал поддержки. Не ждал слов. Он просто хотел остаться в месте, которое знало его настоящим.

Он смотрел в сторону выхода, где тусклый свет касался пола. Внутри что-то щёлкнуло. Не было речи, не было решения. Была только мысль: если ты здесь, значит, всё ещё играешь.

Он встал, надел форму обратно, прошёл мимо той же стены и посмотрел на себя в зеркало. Лицо усталое, но в глазах — решимость. Он вышел в темноту, в которой всё ещё жил свет.

Tyomnıye Koridory Stadiona

Kogda tribuni opusteli, stadion slovno vydohnul. Şum, aplaudismentı, kriki i svet projektorov isçezli. V vozduhe ostalas’ tol’ko tişina, preryvayemaya ehom redkih şagov. V etot veçer tuda, gde gasnut posledniye lampı, napravilsya Timur.

On znal eti koridory s yunosti. Zdes’ on jdal svoey očeredi na zamen­u, zdes’ vpervıye poluçil formu s nomerom, zdes’ je odnajdı uslyşal, çto ne vosh­yol v sostav. Prostranstva mejdu polem i tribunami ne byli çastyu igri, no oni pomnili kajduyu emotsiyu.

Posle matça, v kotorom yego komanda proigrala, on ne poşyol v avtobus. On svernul v znakomy bokovoy prohod, gde steny byli pokryty treşçinami, a svet migal ot starosti. Proşyol mimo dverey, za kotorymi davno nikto ne sidel. Na od­noy iz nih visela staraya tabliçka s vıtsvetşim logotipom kluba. On provyol pal’tsami po betonu i sel na lavku, gde kogda-to drojal pered pervım matçem.

On snyal formu, postavil krosovki ryadom. Golovu zapolnila tişina. On ne iskal podderjki. Ne jdal slov. On prosto hotel ostat’sya v meste, kotoroye znalo yego nastaoyaşçim.

On smotrel v storonu vyhoda, gde tusklyy svet kasalsya pola. Vnutri çto-to şçolk­nulo. Ne bylo reçi, ne bylo reşeniya. Byla tol’ko mysl’: yesli tı zdes’ — znaçit, vsyo eşçyo igraeş.

On vstal, nadel formu obratno, proşyol mimo toy je stenı i posmotre­l na sebya v zerkale. Litso ustaloye, no v glazah — reşimost’. On vyşel v temnotu, v kotoroy vsyo eşçyo jil svet.

Stadyumun karanlık koridorları

Tribünler boşaldığında stadyum derin bir nefes alır. Gürültü, alkışlar, tezahüratlar ve spot ışıkları kaybolur. Havanın içinde sadece sessizlik kalır, nadir adımların yankısıyla bölünen bir sessizlik. O akşam, ışıkların son kez titrediği o koridora doğru yürüyen kişi Timur'du.

Bu koridorları gençliğinden beri tanıyordu. Yedek kulübesinde oyuna girmeyi beklediği anlar burada geçmişti. İlk numaralı formasını burada almış, ilk kez kadroya giremediğini burada öğrenmişti. Sahayla tribün arasındaki bu geçitler oyunun bir parçası sayılmazdı ama her duygunun izi duvarlarda kalmıştı.

Takımı kaybetmişti. Ağır bir yenilgi değildi ama içinde bir sarsıntı vardı. Otobüse binmedi. Kendisini yıllardır çağıran yan koridora yöneldi. Duvarlarda çatlaklar vardı, lambalar yaşlanmış gibi titriyordu. Kimsenin artık kullanmadığı odaların önünden geçti. Birinin üzerinde kulübün solmuş logosu hâlâ duruyordu. Elini betona sürdü, sonra eski tahta sıraya oturdu. Burada ilk maçı öncesi titrediğini hatırladı.

Formasını çıkardı, spor ayakkabılarını yanına koydu. İçinde sadece sessizlik vardı. Düşünce yoktu. Teselli beklemiyordu. Sadece tanıdık bir yerde var olmak istiyordu.

Gözleri çıkış kapısının altından sızan soluk ışığa takıldı. İçinde bir kıvılcım çaktı. Ne bir konuşma, ne de kesin bir karar... Sadece bir düşünce vardı: Eğer hala buradaysan, o zaman oyun bitmemiştir.

Ayağa kalktı, formasını tekrar giydi. Aynı duvarın yanından geçti, aynada kendine baktı. Yorgun bir yüz vardı karşısında ama gözlerinde kararlılık. Ardından yürüyerek çıktı. Dışarıda karanlık vardı. Ama o karanlıkta hâlâ bir ışık yanıyordu.

Şimdi Öğrenme Zamanı!

Русский	Okunuşu	Türkçesi
стадион	stadion	stadyum
коридор	koridor	koridor
поражение	porajeniye	mağlubiyet
форма	forma	forma
кроссовки	krosovki	spor ayakkabısı
зеркало	zerkalo	ayna
тишина	tişina	sessizlik
лавка	lavka	sıra, oturak
свет	svet	ışık
команда	komanda	takım