Saha Kenarındaki Çocuk - Rusça Kısa Hikaye

Мальчик У Кромки Поля

Он сидел на пластиковом стуле, чуть поодаль от поля. Ноги не доставали до земли, и он время от времени болтал ими в воздухе. На нём была слишком большая кепка с логотипом клуба и шарф, почти закрывающий лицо. Ему было семь.

Мать сидела рядом, смотрела на него, улыбалась. Но он не замечал. Весь его взгляд был прикован к зелёной поверхности перед ним. Он следил за мячом, за тем, как игроки двигаются, как один из них отбивает, другой бежит, третий падает. Он ничего не говорил. Только смотрел.

Ему хотелось быть там. Не потом. Сейчас. Он знал, что маленький, что у него нет формы, нет бутс. Но у него был мяч. Старый, с трещинами, лежащий дома под кроватью. И с этим мячом он каждый вечер играл во дворе, представляя себя на этом поле.

Когда начался перерыв, он встал. Подошёл ближе к кромке. Охранник сделал шаг, но мальчик остановился, не переходя границу. Он просто стоял и смотрел. Один из игроков, проходя мимо, бросил взгляд, увидел его и подмигнул. Мальчик не улыбнулся. Он просто кивнул, как взрослый.

После матча он долго не хотел уходить. Мать уже встала, а он всё ещё сидел, будто ждал чего-то. Может быть — момента, когда поле позовёт его по-настоящему. Не сейчас. Но однажды.

Mal’çik u Kromki Polya

On sidel na plastikovom stule, çut’ poodal’ ot polya. Nogi ne dostavali do zemli, i on vremya ot vremeni boltал imi v vozduhe. Na nyom byla slishkom bol’şaya kepka s logotipom kluba i şarf, poçti zakrıvayuşçiy litso. Yemu bylo sem’.

Mat’ sidelа ryadom, smotrelа na nego, ulıbalis’. No on ne zameçal. Ves’ yego vzglyad byl prikovan k zelyonoy poverhnosti pered nim. On sledil za maçom, za tem, kak igroki dvijutsya, kak odin iz nih otbivaet, drugoy bejit, tret’iy padaet. On niçego ne govoril. Tol’ko smotrel.

Yemu hotelos’ byt’ tam. Ne potom. Seyças. On znal, çto malen’kiy, çto u nego net formı, net buts. No u nego byl maç. Staryy, s treşçinami, lejashçiy doma pod krovat’yu. İ s etim maçom on kajdyy veçer igral vo dvore, predstavlaya sebya na etom pole.

Kogda naçalsya pererıv, on vstal. Podoshel blije k kromke. Ohrannik sdelal şag, no mal’çik ostanovilsya, ne perehodya granitsu. On prosto stoyal i smotrel. Odin iz igrokov, prohodya mimo, brosil vzglyad, uvidel yego i podmignul. Mal’çik ne ulibnulsya. On prosto kivnul, kak vzroslıy.

Posle matça on dolgo ne hotel uhodit’. Mat’ uje vstala, a on vsyo eşçyo sidel, budto jdal çego-to. Mojet byt’ — momenta, kogda pole pozovyot yego po-naçtoyaşçemu. Ne seyças. No odnajdı.

Saha Kenarındaki Çocuk

Plastik bir sandalyeye oturmuştu. Sahaya biraz uzaktaydı. Ayakları yere değmiyordu; zaman zaman havada sallıyordu onları. Üzerinde kocaman bir şapka vardı, takımın arması önde parlıyordu. Yüzünün yarısıysa kalın bir atkının arkasındaydı. Yedi yaşındaydı.

Annesi yanında oturuyordu. Onu izliyor, gülümsüyordu. Ama çocuk farkında bile değildi. Tüm dikkati önündeki yeşil zemine odaklanmıştı. Topa, oyuncuların hareketlerine, birinin pasına, diğerinin koşuşuna, bir başkasının düşüşüne bakıyordu. Hiç konuşmuyordu. Sadece izliyordu.

Orada olmak istiyordu. Sonra değil. O an. Küçük olduğunu biliyordu. Henüz forması yoktu, kramponu da yoktu. Ama evde, yatağının altında bir topu vardı. Eskimiş, çatlaklarla dolu. O topla her akşam sokakta oynuyordu. Kendini işte tam bu sahada hayal ediyordu.

Devre arası geldiğinde ayağa kalktı. Saha çizgisine yaklaştı. Güvenlik görevlisi hemen hareketlendi ama çocuk sınırı geçmedi. Sadece durdu ve seyretti. İçlerinden biri, yanından geçerken onu fark etti. Gülümsedi ve göz kırptı. Çocuk ise tebessüm etmedi. Sadece başını salladı, büyük biri gibi.

Maç sona erdiğinde gitmek istemedi. Annesi ayağa kalkmıştı ama o hâlâ oturuyordu. Sanki bir şeyi bekliyordu. Belki de… bir gün bu sahanın gerçekten onu çağıracağı o anı.Henüz değil.Ama bir gün mutlaka.

Şimdi Öğrenme Zamanı!

Русский	Okunuşu	Türkçesi
мальчик	mal’çik	çocuk (erkek)
поле	pole	saha
кромка	kromka	kenar, sınır
матч	maçç	maç
игрок	igrok	oyuncu
форма	forma	forma
мяч	maç	top
мама	mama	anne
взгляд	vzglyad	bakış
мечта	meçta	hayal