Orta Çağ’da Bir Lonca Çırağı

Подмастерье В Средневековом Цехе

Он приходил первым. Пока улицы были пустыми, он уже чистил инструменты. Медленно, по порядку. Так начинался день подмастерья.

Мастер не говорил много. Его голос был в жестах. Покажи — и повтори. Не спрашивай — смотри.

Он знал запах дерева, звук металла, вес кожи. Каждое утро — урок. Но не в словах. В действиях.

Однажды он сам вырезал деталь. Маленькую, простую. Но мастер посмотрел — и не поправил. Только кивнул.

Это был первый знак. Не признания — а доверия.

Вечером, когда цех опустел, он остался. Протёр стол. Повесил молоток. Закрыл дверь.

Он ещё не был мастером. Но уже чувствовал: ремесло — это не работа. Это путь.

И он шёл по нему. С молчаливой гордостью.

On prihodil pervım. Poka ulitsy byli pustımi, on uje çistil instrumentı. Medlenno, po poryadku. Tak naçinalsya den’ podmaster’ya.

Master ne govoril mnogo. Yego golos byl v jestah. Poĵi — i povtori. Ne sprashivay — smotri.

On znal zapah dereva, zvuk metalla, ves koji. Kajdoe utro — urok. No ne v slovah. V deystviyah.

Odnajdı on sam vyrezal detal’. Malenkuyu, prostuyu. No master posmotrel — i ne popravil. Tol’ko kivnul.

Eto byl pervıy znak. Ne priznaniya — a doveriya.

Veçerom, kogda tseh opustel, on ostalsya. Protyor stol. Povesil molotok. Zakrıl dver’.

On eşçyo ne byl masterom. No uje çuvstvoval: remeslo — eto ne rabota. Eto put’.

İ on şol po nemu. S molçalivoy gordost’yu.

İlk gelen oydu. Sokaklar hâlâ boşken, o çoktan aletleri temizliyordu. Yavaşça, sırayla. Bir çırak için gün böyle başlardı.

Ustası fazla konuşmazdı. Sözü ellerindeydi. Göster — ve tekrar et. Sorma — gözlemle.

Tahtanın kokusunu, metalin sesini, derinin ağırlığını biliyordu. Her sabah bir dersti. Ama kelimelerle değil. Hareketlerle.

Bir gün küçük bir parça oydu. Basit, sade. Ustası baktı — düzeltmedi. Sadece başını salladı.

İşte o ilk işaretti. Onay değil… güven.

Akşam dükkân boşaldığında o hâlâ oradaydı. Masayı sildi. Çekici astı. Kapıyı kapattı.

Henüz bir usta değildi. Ama artık hissediyordu: zanaat bir iş değil. Bir yolculuktu.

Ve o bu yolda ilerliyordu. Sessiz bir gururla.