Moskovada Birlikte Geçirilen Ramazan Bayramı - Rusça Hikaye

Рамадан-Байрам В Москве Вместе

Он проснулся рано. Это был первый день Рамадан-байрама. В Москве — обычный рабочий день. Но для него — праздник. Он умылся, надел чистую рубашку, и сел у окна. В голове звучали детские воспоминания: запах пахлавы, смех, утренний визит к бабушке.

Здесь, вдали от дома, всё было иначе. Ни звонка от мамы — из-за разницы во времени, ни приглашения на завтрак. Было немного грустно. Он подумал: “Может, просто проведу день как обычно. Лекции, библиотека…”

Но в коридоре общежития он услышал турецкую речь. Другой студент — тоже из Турции — заметил его взгляд и спросил: “Байрам сегодня, да?” Они оба улыбнулись. Через час они уже готовили вместе: чай, яйца, оливки, хлеб. Потом подошли ещё ребята — из Казахстана, Азербайджана, даже один парень из Индонезии.

Небольшая кухня общежития превратилась в праздничный зал. Кто-то поставил музыку, кто-то принес сладости. Они рассказывали о своих семьях, традициях, как отмечают дома.

Он понял: праздник — это не место. Это люди. Это желание делиться.

Когда он ложился спать, в комнате всё ещё пахло чаем и корицей. Он написал маме: “Я не один. Мы были вместе.” И этого было достаточно.

Ramadan-Bayram v Moskve Vmeste

On prosnulsya rano. Eto byl pervıy den’ Ramadan-bayrama. V Moskve — obyçnıy raboçiy den’. No dlya nego — prazdnik. On umılsya, nadel çistuyu rubashku, i sel u okna. V golove zvuçali detskiye vospominaniya: zapah pahlavy, smeh, utrenniy vizit k babuşke.

Zdes’, vdali ot doma, vsyo bylo inaçe. Ni zvonka ot mamy — iz-za raznitsy vo vremeni, ni priglaşeniya na zavtrak. Bylo nemnogo grustno. On podumal: “Mojet, prosto provedu den’ kak obyçno. Lektsii, biblioteka…”

No v koridore obşejitiya on uslyşal turetskuyu reç’. Drugoy student — toje iz Turtsii — zameçil yego vzglyad i sprosil: “Bayram segodnya, da?” Oni oba ulybnulis’. Çerez ças oni uje gotovili vmeste: çay, yaytsa, olivki, hleb. Potom podoşli eşçyo rebyata — iz Kazahstana, Azerbaydjana, daje odin paren’ iz İndonezii.

Nebol’şaya kuhnya obşejitiya prevratilas’ v prazdnıçnıy zal. Kto-to postavil muzyku, kto-to prines sladosti. Oni rasskazyvali o svoih sem’yah, traditsiyah, kak otmeçayut doma.

On ponyal: prazdnik — eto ne mesto. Eto lyudi. Eto jelayeniye delit’sya.

Kogda on lojilsya spat’, v komnate vsyo eşçyo pahlo çayem i koritsey. On napisal mame: “Ya ne odin. My byli vmeste.” İ etogo bylo dostatoçno.

Moskovada Birlikte Geçirilen Ramazan Bayramı

Sabah erken uyandı. O gün Ramazan Bayramı'nın ilk günüydü. Moskova'da sıradan bir iş günüydü belki, ama onun için bayramdı. Elini yüzünü yıkadı, temiz bir gömlek giydi ve pencere kenarına oturdu. Aklında çocukluk anıları vardı: baklava kokusu, kahkahalar, sabah babaannenin evine gitmek...

Burada, memleketten uzakta, her şey farklıydı. Zaman farkından dolayı annesinden bir arama gelmemişti, kahvaltıya da çağıran yoktu. Biraz hüzün çöktü içine. “Belki de günü normal geçiririm: ders, kütüphane…” diye düşündü.

Ama yurt koridorunda Türkçe konuşmalar duydu. Başka bir Türk öğrenci bakışını yakaladı ve sordu: “Bugün bayram, değil mi?” İkisi de gülümsedi. Bir saat sonra birlikte çay demliyor, yumurta, zeytin, ekmek hazırlıyorlardı. Sonra başka öğrenciler de katıldı: Kazakistan’dan, Azerbaycan’dan, hatta Endonezya’dan biri.

Yurdun küçük mutfağı bayram salonuna dönüştü. Biri müzik açtı, biri tatlı getirdi. Herkes ailesinden, geleneklerinden, evde bayramın nasıl geçtiğinden bahsetti.

O anda anladı: bayram bir yer değil. Bayram, insanlardır. Paylaşma isteğidir.

Yatmaya gittiğinde odada hâlâ çay ve tarçın kokusu vardı. Annesine mesaj attı: “Yalnız değildim. Beraberdik.” Ve bu, her şeye yetmişti.

Şimdi Öğrenme Zamanı!

Русский	Okunuşu	Türkçesi
праздник	prazdnik	bayram, kutlama
вместе	vmeste	birlikte
общежитие	obşejitiye	öğrenci yurdu
семья	sem’ya	aile
сладости	sladosti	tatlılar
чай	çay	çay
утро	utro	sabah
тишина	tişina	sessizlik
вспоминания	vospominaniya	anılar
поделиться	podelit’sya	paylaşmak