Maya Uygarlığında Güneş Günü - Rusça Hikaye
- Rusça Notlarım
- 5 gün önce
- 2 dakikada okunur
Güncelleme tarihi: 21 saat önce

День Солнца У Майя
Ночь уходила, оставляя прохладу и шёпоты леса. Каменные ступени храма были влажными от росы. Вершина пирамиды ещё в тени, но люди уже поднимались.
Сегодня — день солнца. Один раз в году, когда луч встаёт точно по центру ворот. Не раньше, не позже.
Священник стоял на краю. В руках — раковина, из которой он выдувал звук, похожий на ветер. Всё замерло.
Мальчик держал руку отца. Он был маленьким, но знал: этот момент важен. Потому что солнце — не просто свет. Это порядок. Время. Дух.
Первый луч появился. Все головы поднялись. Камень осветился. Тень исчезла.
Они не аплодировали. Не кричали. Просто смотрели. Потому что чувствовали: всё на своём месте.
Так древние майя встречали утро. Не только глазами, но и сердцем.
Den’ Solntsa u Maya
Noç’ uhodila, ostavlyaya prohladu i şopyıtı lesa. Kamennyye stupeni hrama byli vlajnymi ot rosy. Verşina piramidy eşçyo v teni, no lyudi uje podnimalis’.
Segodnya — den’ solntsa. Odin raz v godu, kogda luç vstayot toçno po tsentru vorot. Ne ran’şe, ne pozje.
Svyyaşçennik stoyal na krayu. V rukah — rakovina, iz kotoroy on vydul zvuk, pohojiy na veter. Vsyo zamerlo.
Mal’çik derjal ruku otsa. On byl malen’kiy, no znal: etot moment vajen. Potomu çto solntse — ne prosto svet. Eto poryadok. Vremya. Duh.
Pervıy luç poyavilsya. Vse golovy podnyalis’. Kamen’ osvetilsya. Ten’ isçezla.
Oni ne aplodirovali. Ne kriçali. Prosto smotreli. Potomu çto çuvstvovali: vsyo na svoyom meste.
Tak drevniye Maya vstrecali utro. Ne tol’ko glazami, no i serdtsem.
Maya Uygarlığında Güneş Günü
Gece çekilmişti. Ormanın serinliği ve fısıltısı ardında kalmıştı. Tapınağın taş basamakları çiğle ıslanmıştı. Piramidin zirvesi hâlâ gölgede olsa da, insanlar yavaş yavaş yukarı çıkıyordu.
Bugün, güneş günüydü. Yılda sadece bir kez — ışık tapınağın girişine tam isabet eder. Ne bir gün önce, ne bir gün sonra.
Rahip kenarda duruyordu. Elinde büyük bir deniz kabuğu vardı. İçine üfledi. Rüzgar gibi bir ses yükseldi. Her şey sustu.
Bir çocuk babasının elini tutuyordu. Küçüktü ama biliyordu: bu an önemliydi. Çünkü güneş sadece ışık değildi. Düzen demekti. Zaman, ruh demekti.
İlk ışık belirdi. Her baş yukarı kalktı. Taş aydınlandı. Gölgeler yok oldu.
Ne alkış vardı ne bağırış. Sadece bakışlar. Çünkü herkes hissediyordu: her şey yerli yerindeydi.
Eski Maya halkı sabahı böyle karşılardı. Sadece gözleriyle değil — kalpleriyle.
Şimdi Öğrenme Zamanı!
Русский | Okunuşu | Türkçesi |
майя | Maya | Maya |
солнце | solntse | güneş |
храм | hram | tapınak |
вершина | verşina | zirve |
ступень | stupen’ | basamak |
тень | ten’ | gölge |
утро | utro | sabah |
порядок | poryadok | düzen |
дух | duh | ruh |
раковина | rakovina | deniz kabuğu (üfleme çalgısı) |
Comments