Köy Okulundan Bir Mektup - Rusça Hikaye

Письмо Из Деревенской Школы

Я не знаю, кто это прочитает. Может быть, никто. А может, тот, кто поймёт, как звучит тишина, когда в классе всего трое учеников.

Наша школа — это один коридор, три класса и печка, которая трещит в мороз. Стены здесь слышали больше историй, чем страницы книг.

Мы учим не только математику и грамматику. Мы учим ждать, слушать, делиться хлебом и чернилами.

Когда идёт снег, дорога становится рекой молчания. Но мы приходим. Потому что если учитель пришёл — значит, день начался.

Иногда нам не хватает учебников. Но хватает рук. И сердец. Мы не мечтаем о столице. Мы мечтаем о том, чтобы не забыли: учёба бывает даже там, где нет Wi-Fi.

Если ты читаешь это письмо — знай: где-то в глуши, в маленькой деревне, есть школа, где учат верить в свет. Даже в метель.

Pis'mo iz Derevenskoy Şkolı

Ya ne znayu, kto eto proçitayet. Mojet byt’, nikto. A mojet, tot, kto poymyot, kak zvuçit tişina, kogda v klasse vsego troe uçenikov.

Naşa şkola — eto odin koridor, tri klassa i peçka, kotoraya treşçit v moroz. Steny zdes’ slyşali bol’şe istoriy, çem stranitsy knig.

My uçim ne tol’ko matematiku i grammatiku. My uçim jdat’, sluşat’, delit’sya hlebom i çernilami.

Kogda idyot sneg, doroga stanovitsya rekoy molçaniya. No my prihodim. Potomu çto yesli uçitel’ priydyot — znaçit, den’ naçalsya.

Inogda nam ne hvataet uçebnikov. No hvataet ruk. İ serdets. My ne meçtayem o stolitse. My meçtayem o tom, çtoby ne zabyli: uçyoba byvayet daje tam, gde net Wi-Fi.

Yesli ty çitayesh eto pis’mo — znay: gde-to v gluşi, v malen’koy derevne, est’ şkola, gde uçat verit’ v svet. Daje v metel’.

Köy Okulundan Bir Mektup

Bu mektubu kimin okuyacağını bilmiyorum.

Belki kimse.Belki de sınıfta yalnızca üç öğrenci olduğunda sessizliğin nasıl bir ses çıkardığını bilen biri...

Bizim okulumuz tek koridorlu, üç sınıflı, soğukta çıtırdayan bir sobası olan bir bina.

Duvardaki sıvalar, kitap sayfalarından daha çok hikâye dinlemiştir.

Sadece matematik ya da dil bilgisi öğrenmiyoruz.

Beklemeyi, dinlemeyi, ekmeği ve mürekkebi paylaşmayı öğreniyoruz.

Kar yağdığında yollar bir sessizlik nehrine dönüşür. Ama biz yine de geliriz.

Çünkü eğer öğretmen geldiyse — gün başlamış demektir.

Bazen kitaplarımız eksik olur.Ama elimiz yeter.

Yüreğimiz yeter.Biz başkenti hayal etmiyoruz.

Unutulmamak istiyoruz.Çünkü öğrenmek, Wi-Fi olmayan yerlerde de olur.

Eğer bu mektubu okuyorsan bil:bir yerlerde, bir köyün içinde, bir okul var.

Ve orada hâlâ ışığa inanmayı öğretiyorlar.Kar fırtınası olsa bile.

Şimdi Öğrenme Zamanı!

Русский	Okunuşu	Türkçesi
письмо	pis’mo	mektup
деревенская школа	derevenskaya şkola	köy okulu
учитель	uçitel’	öğretmen
ученики	uçeniki	öğrenciler
тишина	tişina	sessizlik
печка	peçka	soba
снег	sneg	kar
метель	metel’	tipi, kar fırtınası
мечта	meçta	hayal
верить	verit’	inanmak