Kazan Nehri Kenarında Bir Yürüyüş - Rusça Hikaye

Прогулка По Берегу Казанки

Он вышел из дома рано утром. Воздух был прохладным, но в нём чувствовалась весна. Казанка блестела на солнце. Вода текла неспешно, как будто сама знала — некуда спешить.

Он шёл вдоль берега. Мимо старых лавочек, новых домов, велосипедистов и собак. Иногда он останавливался — не чтобы сделать фото, а чтобы просто быть. Смотреть. Дышать.

Слева виднелась мечеть. Справа — купола церкви. Всё было рядом. Всё было тихо. Казань не спорила с собой. Она жила в балансе.

На мосту он прислонился к перилам. Снизу плескалась вода, сверху — чайки. Он вспомнил, как впервые приехал сюда. Всё казалось незнакомым, холодным. А теперь — всё было родным.

Он не ждал встреч. Он не искал ответов. Просто шёл. И в этой простоте было что-то важное. Не нужно было слов, маршрутов, целей.

Когда солнце поднялось выше, он повернул обратно. Казанка всё так же блестела. Но внутри него что-то стало тише. Спокойнее.

Progulka po Beregu Kazanki

On vışel iz doma rano utrom. Vozduh byl prohladnım, no v nyom çuvstvovalas’ vesna. Kazanka blestela na solntse. Voda tekla nespeshno, kak budto sama znala — nekuda speşit’.

On şyol vdol’ berega. Mimo staryh lavochek, novıh domov, velosipedistov i sobak. İnogda on ostanavlivalsya — ne çtoby sdelat’ foto, a çtoby prosto byt’. Smotret’. Dışat’.

Sleva vidnelas’ meçet’. Sprava — kupola tserkvi. Vsyo bylo ryadom. Vsyo bylo tiho. Kazan’ ne sporyala s soboy. Ona jila v balanse.

Na mostu on prislonilsya k perilam. Snizu pleskalas’ voda, sverhu — çayki. On vspomnil, kak vpervıye priyekhal syuda. Vsyo kazalos’ neznakomım, holodnım. A teper’ — vsyo bylo rodnım.

On ne jdal vstreç. On ne iskal otvetov. Prosto şyol. İ v etoy prostote bylo çto-to vajnoe. Ne nujno bylo slov, marşrutov, tseliy.

Kogda solntse podnyalos’ vışe, on povernul obratno. Kazanka vsyo tak je blestela. No vnutri nego çto-to stalo tişe. Spokoyneye.

Kazan Nehri Kenarında Bir Yürüyüş

Sabah erkenden evden çıktı. Hava serindi ama içinde baharın kokusu vardı. Kazanka Nehri güneşte parlıyordu. Suları yavaşça akıyordu — sanki acele etmenin anlamı yokmuş gibi.

Nehir kenarında yürümeye başladı. Eski banklar, yeni binalar, bisiklet sürenler ve köpek gezdiren insanlar... Ara sıra durdu. Fotoğraf çekmek için değil — sadece orada olmak için. Bakmak, nefes almak için.

Sol tarafta bir cami görünüyordu, sağda bir kilisenin kubbeleri. Her şey yan yanaydı. Her şey sakindi. Kazan kendiyle kavga etmiyordu. Dengede yaşıyordu.

Köprünün üzerinde durdu, korkuluklara yaslandı. Aşağıda su şıpırdıyordu, yukarıda martılar süzülüyordu. Bu şehre ilk geldiği zamanı hatırladı. Her şey yabancıydı, soğuktu. Şimdi ise her şey tanıdık geliyordu.

Ne biriyle karşılaşmayı bekliyordu, ne de bir cevap arıyordu. Sadece yürüyordu. Ve bu basitliğin içinde önemli bir şey vardı. Kelimelere, haritalara, hedeflere gerek yoktu.

Güneş yükselince geri döndü. Kazanka hâlâ aynı şekilde parlıyordu. Ama onun içinde bir şey daha sessizdi. Daha huzurluydu.

Şimdi Öğrenme Zamanı!

Русский	Okunuşu	Türkçesi
прогулка	progulka	yürüyüş
берег	bereg	kıyı
тишина	tişina	sessizlik
мечеть	meçet’	cami
церковь	tserkov’	kilise
мост	most	köprü
лавочка	lavoçka	bank (oturmalık)
воспоминание	vspominaniye	anı
солнце	solntse	güneş
внутренний мир	vnutrenniy mir	iç dünyası