Kamçatka’dan Bir Mektup - Rusça Hikaye

Письмо С Камчатки

Здравствуй. Я пишу тебе из места, где не ловит связь, где интернет — роскошь, а тишина — постоянный спутник. Это Камчатка. Край земли, край мысли.

Я просыпаюсь здесь не от будильника, а от гула вулканов. Да, они живые. Их дыхание чувствуется в воздухе. Иногда кажется, что земля под ногами слушает тебя.

Утро здесь пахнет серой и снегом. А ещё — свободой. Я иду к озеру. Вода чёрная, как чернила, и такая холодная, что кажется, будто в ней живёт память самой земли.

В палатке — блокнот. Я пишу туда каждый вечер. Не о делах. О том, как меняется внутри что-то, когда смотришь вдаль и не видишь границ.

Я думал, что приеду сюда ради природы. А оказалось — ради тишины. Не вокруг, а внутри. Камчатка не говорит. Она молчит так, что ты начинаешь слушать самого себя.

Если бы ты был рядом, мы бы молчали вместе. Не из неловкости, а из уважения к этой тишине.

Я не знаю, когда вернусь. Но точно знаю: я уже другой. Спасибо, что читаешь. Эта строка — как мост между нами. Здесь, на краю света, это особенно важно.

Pismo s Kamçatki

Zdravstvuy. Ya pişu tebe iz mesta, gde ne lovit svyaz’, gde internet — roskosh’, a tişina — postoyannıy sputnik. Eto Kamçatka. Kray zemli, kray mısli.

Ya prosıpayus’ zdes’ ne ot budil’nika, a ot gula vulkanov. Da, oni jivyye. İh dıhaniye çuvstvuyetsya v vozduhe. İnogda kajetsya, çto zemlya pod nogami sluşayet tebya.

Utro zdes’ pahnet seroy i snegom. A eşçyo — svobodoy. Ya idu k ozeru. Voda çyornaya, kak çernila, i takaya holodnaya, çto kajetsya, budto v ney jivyot pamyat’ samoy zemli.

V palatke — bloknot. Ya pişu tuda kajdıy veçer. Ne o delah. O tom, kak menyayetsya vnutri çto-to, kogda smotrish’ vdal’ i ne vidish’ granits.

Ya dumal, çto priyedu syuda radi prirody. A okazalos’ — radi tişinı. Ne vokrug, a vnutri. Kamçatka ne govorit. Ona molçit tak, çto ty naçinayesh’ sluşat’ samogo sebya.

Yesli by ty byl ryadom, my by molçali vmeste. Ne iz nеловkosti, a iz uvaĵeniya k etoy tişine.

Ya ne znayu, kogda vernus’. No toçno znayu: ya uje drugoy. Spasibo, çto çitayesh’. Eta stroka — kak most mejdu nami. Zdes’, na krayu sveta, eto osobenno vajno.

Kamçatka’dan Bir Mektup

Merhaba. Sana buradan yazıyorum: sinyalin çekmediği, internetin lüks sayıldığı, sessizliğin ise sürekli bir arkadaş olduğu bir yerden. Burası Kamçatka. Dünyanın ucu. Düşüncenin sınırı.

Burada çalar saatle değil, volkanların uğultusuyla uyanıyorum. Evet, onlar canlı. Nefeslerini havada hissedebiliyorsun. Bazen, toprağın seni dinlediğini sanıyorsun.

Sabahlar burada sülfür ve kar kokuyor. Ve bir de özgürlük. Gölün kıyısına yürüyorum. Su, mürekkep gibi simsiyah. Öyle soğuk ki, sanki içinde dünyanın hafızası yaşıyor.

Çadırın içinde bir defter var. Her akşam oraya yazıyorum. Günlük işler değil. Sadece içimde nasıl bir şeyin değiştiğini. Ufka baktığında ve hiçbir sınır görmediğinde olan o şeyi.

Buraya doğa için geldiğimi sanmıştım. Meğer sessizlik için gelmişim. Dışarıdaki değil, içimdeki sessizlik için. Kamçatka konuşmuyor. Öyle bir susuyor ki, sonunda kendini dinlemeye başlıyorsun.

Sen yanımda olsaydın, beraber susardık. Bu, bir gariplikten değil… bu sessizliğe duyulan saygıdan olurdu.

Ne zaman döneceğimi bilmiyorum. Ama bildiğim bir şey var: artık aynı kişi değilim. Okuduğun için teşekkür ederim. Bu satır… bizim aramızda bir köprü. Ve burada, dünyanın ucunda, bu çok değerli.

Şimdi Öğrenme Zamanı!

Русский	Okunuşu	Türkçesi
письмо	pismo	mektup
тишина	tişina	sessizlik
вулкан	vulkan	volkan
озеро	ozero	göl
палатка	palatka	çadır
строка	stroka	satır
дыхание	dıhaniye	nefes
память	pamyat’	hafıza
свобода	svoboda	özgürlük
мост	most	köprü