Kampüste Bahar - Rusça Hikaye

Весна На Кампусе

Всё началось с того, что в кампусе появился запах травы. Сначала он был едва уловим, но с каждым днём становился сильнее. Потом появились первые цветы, а за ними — люди. Студенты начали выходить из корпусов не только на пары, но и просто так — посидеть на солнце, поговорить, посмеяться.

Один из них — я. Я не сразу заметил весну. Я всё ещё жил по расписанию: пара, библиотека, комната, снова пара. Но однажды после лекции я задержался на ступеньках. Было тепло. Воздух пах солнцем. И я остался. Просто сел и стал смотреть.

Пара девушек смеялись у фонтана. Кто-то читал вслух стихотворение. Один парень рисовал в блокноте. Всё это было будто обычным, но внутри происходило что-то новое.

Я открыл тетрадь и начал писать не конспект, а свои мысли. Впервые за долгое время — без цели. Просто потому что хотелось.

Ближе к вечеру я прошёл по аллее. Ветер шевелил ветви деревьев. Один лепесток упал мне на плечо. Я не стряхнул его. Просто шёл дальше.

Весна пришла не в календаре. Она пришла в моменте. В запахе, в звуке, в лёгкости. И вдруг стало ясно: не обязательно ждать каникулы, чтобы почувствовать, что ты живёшь. Иногда для этого достаточно просто выйти из аудитории и сесть под деревом.

Vesna na Kampuse

Vsyo naçalos’ s togo, çto v kampuse poyavilsya zapah travı. Snaçala on byl edva ulovim, no s kajdım dnyom stanovilsya sil’neye. Potom poyavilis’ pervıye tsvetı, a za nimi — lyudi. Studentı naçali vıhodit’ iz korpusov ne tol’ko na parı, no i prosto tak — posidet’ na solntse, pogovorit’, posmeyat’sya.

Odin iz nih — ya. Ya ne srazu zameçil vesnu. Ya vsyo eşçyo jıl po raspisaniyu: para, biblioteka, komnata, snova para. No odnajdı posle lektsii ya zaderjalsya na stupenkah. Bylo teplo. Vozduh pah solntsem. İ ya ostalsya. Prosto sel i stal smotret’.

Para devuşek smeyalis’ u fontana. Kto-to çital vsluh stihotvoreniye. Odin paren’ risoval v bloknote. Vsyo eto bylo budto obıçnım, no vnutri proishodilo çto-to novoye.

Ya otkrıval tetrad’ i naçal pisat’ ne konspekt, a svoi mısli. Vpervıye za dolgoe vremya — bez tseli. Prosto potomu çto hotelos’.

Blije k veçeru ya proşyol po alleye. Veter şevelil vetvi derevyev. Odin lepestok upal mne na pleço. Ya ne strahnul yego. Prosto şyol dalje.

Vesna prişla ne v kalendare. Ona prişla v momente. V zapahе, v zvuke, v lyohkosti. İ vdrug stalo yasno: ne obyazatel’no jdat’ kanikuly, çtoby poçuvstvovat’, çto ty jivyosh’. Inogda dlya etogo dostatoçno prosto vıyti iz auditorii i sest’ pod derevom.

Kampüste Bahar

Her şey kampüse çimen kokusunun yayılmasıyla başladı. Önce fark edilmezdi, ama gün geçtikçe yoğunlaştı. Sonra ilk çiçekler çıktı. Ardından insanlar. Öğrenciler artık sadece derse girmek için değil, güneşte oturmak, sohbet etmek, gülmek için de dışarı çıkıyordu.

Onlardan biri bendim. Baharı hemen fark etmedim. Hâlâ sadece programa göre yaşıyordum: ders, kütüphane, oda, tekrar ders. Ama bir gün, bir dersten sonra merdivenlerde durakladım. Hava sıcaktı. Güneş kokuyordu hava. Orada kaldım. Sadece oturdum ve izlemeye başladım.

İki kız fıskiyenin yanında gülüyordu. Biri sesli şiir okuyordu. Bir çocuk deftere resim yapıyordu. Her şey sıradandı, ama içimde yeni bir şeyler oluyordu.

Defterimi açtım ve bu kez not değil, düşüncelerimi yazdım. Uzun zamandır ilk kez — amaçsızca. Sadece içimden geldiği için.

Akşam yaklaşırken kampüs yolunda yürüdüm. Rüzgar ağaçların dallarını sallıyordu. Bir çiçek yaprağı omzuma düştü. Üzerimden silmedim. Yürümeye devam ettim.

Bahar takvimde gelmemişti. O, o anın içindeydi. Kokuda, seste, hafiflikte. Ve birden anladım: yaşadığını hissetmek için tatili beklemene gerek yok. Bazen sadece sınıftan çıkıp bir ağacın altına oturmak yeterlidir.

Şimdi Öğrenme Zamanı!

Русский	Okunuşu	Türkçesi
весна	vesna	bahar
кампус	kampus	kampüs
тетрадь	tetrad’	defter
лекция	lektsiya	ders, konferans
цветы	tsvetı	çiçekler
ступеньки	stupen’ki	merdiven basamakları
студент	student	öğrenci
запах	zapah	koku
лёгкость	lyohkost’	hafiflik
стихотворение	stihotvoreniye	şiir