Gazetecilik Fakültesinde Bir Gün - Rusça Hikaye

Один День В Факультете Журналистики

Утро началось не с кофе, а с диктофона. Нужно было успеть на улицу до начала занятий и записать мнения людей о городском транспорте. Такое было задание: “Мини-опрос с комментариями”. Я шёл по холодной улице, в руке дрожал микрофон, а в голове звучал один вопрос: “Извините, можно задать вам вопрос?”

Не все отвечали. Кто-то торопился, кто-то отмахивался. Один мужчина улыбнулся и сказал: “Наконец-то, живые журналисты, а не только в интернете.” Это приободрило.

К десяти я уже был в редакционной комнате факультета. Шум, бумага, старые ноутбуки, запах принтера. Кто-то спорил о заголовке, кто-то монтировал звук. Я загрузил свои записи, начал писать.

Редактор — студент четвёртого курса — подошёл и сказал: “Без души это не работает. Пиши, как будто рассказываешь другу.” Я остановился. Удалил первые три абзаца. Начал с того, что на улице было холодно, а первый голос — самый тёплый.

В обед мы пошли всей группой на факультетскую кухню. Там пахло лапшой и кофе. Кто-то читал новости, кто-то обсуждал новую колонку. Я слушал и думал: я не просто учусь писать. Я учусь слышать.

К вечеру все устали, но никто не уходил. Мы сидели у доски, где кто-то мелом написал: “Каждый день — новая история.” Я смотрел на эти слова и чувствовал, что да — даже один день на факультете журналистики может быть целой историей.

Odin Den’ v Fakul’tete Jurnalistiki

Utro naçalos’ ne s kofe, a s diktofona. Nujno bylo uspety na ulitsu do naçala zanyatiy i zapisat’ mneniya lyudey o gorodskom transporte. Takoye bylo zadaniye: “Mini-opros s kommentariyami.” Ya şyol po holodnoy ulitse, v ruke drojal mikrofоn, a v golove zvuçal odin vopros: “Izvinite, mojno zadat’ vam vopros?”

Ne vse otveçali. Kto-to toropilsya, kto-to otmahivalsya. Odin mujçina ulybnulsya i skazal: “Nakonets-to, jivyye jurnalisty, a ne tol’ko v internete.” Eto prıobodrilo.

K desyati ya uje byl v redaktsionnoy komnate fakul’teta. Şum, bumaga, starıye noutbuki, zapah printera. Kto-to spori­l o zagolovke, kto-to montiroval zvuk. Ya zagruzil svoi zapisi, naçal pisat’.

Redaktor — student çetvyortogo kursa — podoşyol i skazal: “Bez duşi eto ne rabotayet. Pişi, kak budto rasskazıvayesh’ drugu.” Ya ostanovilsya. Udalil pervıye tri abzatsa. Naçal s togo, çto na ulitse bylo holodno, a pervıy golos — samıy tyoplyy.

V obed my poşli vsey gruppoy na fakul’tetskuyu kuhn­yu. Tam pahlo lapşoy i kofe. Kto-to çital novosti, kto-to obsujdal novuyu kolonku. Ya sluşal i dumal: ya ne prosto uçus’ pisat’. Ya uçus’ slišat’.

K veçeru vse ustali, no nikto ne uhodil. My sideli u doski, gde kto-to melom napisal: “Kajdıy den’ — novaya istoriya.” Ya smotrel na eti slova i çuvstvoval, çto da — daje odin den’ na fakul’tete jurnalistiki mojet byt’ tseloy istoriey.

Gazetecilik Fakültesinde Bir Gün

Sabah kahveyle değil, ses kayıt cihazıyla başladı. Dersten önce dışarı çıkıp insanlara ulaşım hakkındaki fikirlerini sormam gerekiyordu. Görev basitti: “Kısa bir sokak röportajı.” Soğuk sokakta yürüyordum, elimde mikrofon titriyordu. Aklımda sadece bir cümle vardı: “Affedersiniz, size bir soru sorabilir miyim?”

Herkes cevap vermiyordu. Kimi acele ediyor, kimi başını çeviriyordu. Bir adam gülümsedi ve dedi ki: “Nihayet, gerçek gazeteciler! Sadece internet değil.” Bu moral verdi.

Saat ona geldiğimde fakültenin basın odasındaydım. Gürültü, kağıt, eski dizüstü bilgisayarlar, yazıcı kokusu. Kimi başlık konusunda tartışıyor, kimi ses kaydı düzenliyordu. Kayıtlarımı yükledim, yazmaya başladım.

Dördüncü sınıf öğrencisi olan editör yaklaştı ve şöyle dedi: “Ruh yoksa işe yaramaz. Bir arkadaşına anlatır gibi yaz.” Duraksadım. İlk üç paragrafı sildim. Soğuk havayla ve en sıcak sesle başladım.

Öğle arasında hep birlikte mutfağa indik. İçeride noodle ve kahve kokusu vardı. Kimisi haber okuyor, kimisi köşe yazısı hakkında tartışıyordu. Dinliyordum ve düşünüyordum: Yazmayı değil, duymayı öğreniyorum.

Akşama doğru herkes yorgundu ama kimse gitmiyordu. Tahtanın önünde oturuyorduk. Birisi tebeşirle yazmıştı: “Her gün — yeni bir hikaye.” O yazıya bakarken anladım: Gazetecilik fakültesinde geçen bir gün bile, başlı başına bir hikayedir.

Şimdi Öğrenme Zamanı!

Русский	Okunuşu	Türkçesi
факультет	fakul’tet	fakülte
журналистика	jurnalistika	gazetecilik
диктофон	diktofon	ses kayıt cihazı
редактор	redaktor	editör
вопрос	vopros	soru
мнение	mneniye	görüş
задание	zadaniye	görev
статья	stat’ya	makale
история	istoriya	hikaye, öykü
слушать	sluşat’	dinlemek