Bisikletin Gökyüzüne Değdiği An - Rusça Hikaye

Момент, Когда Велосипед Коснулся Неба

Он не был профессионалом. У него не было ни шлема, ни формы, ни специального велосипеда. Только старый, немного ржавый байк, купленный на барахолке, и большое желание ехать вперёд.

Город за спиной становился всё меньше. Асфальт переходил в гравий, потом — в тропинку. Лес по краям рос густо, тени падали на дорогу, и колёса шуршали, словно шёпот листвы.

Он не считал километры. Он не проверял пульс. Он просто ехал. Вдох — и движение. Выдох — и дорога под ногами. В груди не было усталости. Была лёгкость. Как будто с каждым оборотом он становился ближе к чему-то важному.

Подъём начался незаметно. Склон был пологий, но постоянный. Ноги начали болеть, но он не остановился. Он знал — там, наверху, будет что-то. Не вид, не фото. Чувство.

Когда он достиг вершины, солнце пробилось сквозь облака. Перед ним открылся горизонт. Широкий, светлый, дышащий. Он встал на педалях, поднялся на носки, и в этот момент — он почувствовал: колесо касается не земли, а неба.

Это длилось всего секунду. Может, меньше. Но этого хватило. Он остановился, спрыгнул, лёг в траву. Смотрел вверх. Никаких мыслей. Только дыхание. Только небо.

Moment, Kogda Velosiped Kosnulsya Neba

On ne byl professionalom. U nego ne bylo ni şlema, ni formı, ni spetsial’nogo velosipeda. Tol’ko staryy, nemnogo rjavıy bayk, kuplennıy na baraholke, i bol’şoye jelaniye ehat’ vperyod.

Gorod za spinoy stanovilsya vsyo men’şim. Asfalt perehodil v graviy, potom — v tropinku. Les po krayam ros gusto, teni padali na dorogu, i kolyosa şurşali, slovno şopyot listvı.

On ne şçital kilometrı. On ne proveryal puls. On prosto ehal. Vdoh — i dvijeniye. Vıdoh — i doroga pod nogami. V grudi ne bylo ustalosti. Byla lyogkost’. Kak budto s kajdym oborotom on stanovilsya bliĵe k çemu-to vajnomu.

Pod’yom naçalsya nezametno. Sklon byl pologiy, no postoyannıy. Nogi naçali bolet’, no on ne ostanovilsya. On znal — tam, navverhu, budet çto-to. Ne vid, ne foto. Oşçuşçeniye.

Kogda on dostig vershini, solntse probilos’ skvoz’ oblakа. Pered nim otkrılsya gorizont. Şirokiy, svetlıy, dışavşiy. On vstal na pedal’ah, podnyalsya na noski, i v etot moment — on poçuvstvoval: koleso kasaetsya ne zemli, a neba.

Eto dlılos’ vsego sekundu. Mojet, men’şe. No etogo hvatilo. On ostanovilsya, sprıgnul, lyog v travu. Smotrel vverh. Nikakih mysley. Tol’ko dıhanie. Tol’ko nebo.

Bisikletin Gökyüzüne Değdiği An

Profesyonel değildi. Kaskı yoktu, forması yoktu, özel bir bisikleti de yoktu. Sadece ikinci el pazarından alınmış, biraz paslı bir bisikleti ve ileri gitmeye dair büyük bir arzusu vardı.

Arkasındaki şehir giderek küçülüyordu. Asfalt önce çakıla, sonra da toprak bir patikaya dönüşüyordu. Yolun iki yanında sık ağaçlar yükseliyor, yaprakların gölgeleri pedalların üzerinden geçiyordu. Tekerlekler, yaprakların arasında fısıldayan bir ses gibiydi.

Kaç kilometre geçtiğini saymıyordu. Nabzını kontrol etmiyordu. Sadece sürüyordu. Derin bir nefes — ve bir adım ileri. Verilen bir nefes — ve yol ayaklarının altında devam ediyordu. Göğsünde yorgunluk yoktu. Hafiflik vardı. Her pedal çevirdiğinde, sanki önemli bir şeye biraz daha yaklaşıyordu.

Tırmanış yavaşça başlamıştı. Eğim dik değildi ama sabitti. Bacakları yanmaya başlamıştı ama durmadı. Biliyordu ki tepede bir şey olacaktı. Manzara ya da fotoğraf değil… bir his.

Tepeye vardığında bulutların arasından güneş çıktı. Önünde geniş, aydınlık ve nefes alan bir ufuk açılmıştı. Pedalların üzerine kalktı, ayak parmaklarının ucuna kadar yükseldi ve tam o anda… tekerin artık yere değil, gökyüzüne değdiğini hissetti.

Sadece bir saniyeydi bu. Belki daha da az. Ama yeterliydi.

Bisikletten indi. Çimenlere uzandı. Gökyüzüne baktı. Aklında hiçbir düşünce yoktu.Sadece nefes.Sadece gökyüzü.

Şimdi Öğrenme Zamanı!

Русский	Okunuşu	Türkçesi
велосипед	velosiped	bisiklet
небо	nebo	gökyüzü
момент	moment	an
путь	put’	yol, yolculuk
вершина	vershina	zirve
колёса	kolyosa	tekerlekler
дыхание	dıhanie	nefes
солнце	solntse	güneş
тень	ten’	gölge
свобода	svoboda	özgürlük