Bir Kalecinin Son Kurtarışı - Rusça Hikaye

Последнее Спасение Вратаря

Он знал, что матч заканчивается. Судья уже смотрел на часы. Шум с трибун становился глухим, как пульс в ушах. Счёт был равный. Но в такие моменты не думаешь о цифрах. Только о мяче.

Он стоял, как всегда, в воротах. Поле перед ним — зелёный холст, по которому двигались фигуры. В центре — игрок с мячом. Он ускорился. Передал. Удар.

Время сжалось. Ноги — сами. Прыжок. Рука вытянулась.

Мяч ударился о перчатку. Отскочил вбок. Стадион замер. Потом — взрыв голосов.

Он не кричал. Просто встал. Посмотрел на свою руку. Как будто проверял: она всё ещё здесь?

Это было не первое спасение. И не самое сложное. Но он знал: оно было последнее.

Он уходил из футбола. Не из-за травмы. Просто пришло время.

После матча он остался один на поле. Форма — мокрая. Перчатки — грязные. Ноги — тяжёлые. Но внутри — тишина. И гордость.

Последнее спасение. Не для команды. Для себя.

Posledneye Spaseniye Vratarâ

On znal, çto maçç zakançivayetsya. Sud’ya uje smotrel na çası. Şum s tribun stanovilsya gluhim, kak puls v uşah. Şyot byl ravnıy. No v takie momemty ne dumaeş’ o tsıfrah. Tol’ko o maçe.

On stoyal, kak vsegda, v vorotah. Pole pered nim — zelyonyy holst, po kotoromu dvijalis’ figury. V tsentre — igrok s maçom. On uskorilsya. Peredal. Udar.

Vremya sjalos’. Nogi — sami. Pryjok. Ruka vıtyanulas’.

Maç udarilsya o perçatku. Otskocil vbok. Stadion zamer. Potom — vzrıv golosov.

On ne kriçal. Prosto vstal. Posmotrel na svoyu ruku. Kak budto proveryal: ona vsyo eşçyo zdes’?

Eto bylo ne pervoye spaseniye. İ ne samoye slojnoye. No on znal: ono bylo posledneye.

On uhodil iz futbola. Ne iz-za travmı. Prosto prişlo vremya.

Posle matça on ostalsya odin na pole. Forma — mokraya. Perçatki — gryaznıye. Nogi — tyajyolıye. No vnutri — tişina. İ gordost’.

Posledneye spaseniye. Ne dlya komandı. Dlya sebya.

Bir Kalecinin Son Kurtarışı

Maçın bitmek üzere olduğunu biliyordu. Hakem saate bakmıştı. Tribünlerin sesi kulaklarındaki nabız gibi derinleşmişti. Skor eşitti. Ama o anda rakamlar düşünülmezdi. Sadece top.

Her zamanki gibi kalede duruyordu. Önündeki saha; hareket eden figürlerle dolu yeşil bir tuval gibiydi. Ortada top vardı. Oyuncu hızlandı. Pas verdi. Şut.

Zaman sıkıştı. Bacaklar — kendi kararını verdi. Zıpladı. Kolu uzandı.

Top, eldivenine çarptı. Yan tarafa sekti. Stadyum bir anlığına sustu. Sonra… binlerce sesin patlaması.

O bağırmadı. Sadece ayağa kalktı. Eline baktı. Sanki sormak ister gibi: hâlâ buradayım, değil mi?

Bu onun ilk kurtarışı değildi. En zoru da değildi. Ama biliyordu: bu sonuncusuydu.

Futbolu bırakıyordu. Bir sakatlık yüzünden değil. Zamanı gelmişti sadece.

Maç bittikten sonra sahada tek başınaydı. Forması ıslak, eldivenleri çamurluydu. Bacakları ağırlaşmıştı. Ama içi sakindi. Gururla doluydu.

Son kurtarıştı bu. Takım için değil.

Kendisi için.

Şimdi Öğrenme Zamanı!

Русский	Okunuşu	Türkçesi
вратарь	vratar’	kaleci
спасение	spaseniye	kurtarış
мяч	maç	top
ворота	vorota	kale
перчатка	perçatka	eldiven
поле	pole	saha
команда	komandа	takım
голос	golos	ses
тишина	tişina	sessizlik
гордость	gordost’	gurur