Bir Futbol Topunun Yolculuğu - Rusça Kısa Hikaye

Путешествие Футбольного Мяча

Он появился не на поле, а в коробке. Его собрали на фабрике — сшили вручную, проверили на прочность и упаковали с другими такими же, чтобы отправить в мир. Его путь начался со склада, потом — магазин, и, наконец, он оказался в руках мальчика по имени Эмирхан.

Эмирхан давно мечтал о собственном мяче. Бело-синий, с логотипом любимого клуба — именно такой, какой он видел в телевизоре рядом с отцом. И вот он держал его. В тот же вечер во дворе началась игра.

Мяч ударили по асфальту, по песку, по траве. Он не говорил, но чувствовал: его приняли. Каждый удар, каждый пас — как новый шаг. Его бросали, теряли, находили. Он летал над головами, попадал в ворота, пролетал мимо. Он был свидетелем радости, обиды, упорства.

Через месяцы его взяли на школьный турнир. Там было настоящее поле, судья, трибуны, форма. Играли всерьёз. Мяч вращался между ногами, слышал выкрики болельщиков, чувствовал напряжение. Когда Эмирхан забил с пенальти, и команда победила — его подбросили вверх. Он был в центре.

Со временем мяч стал старее. Потёрлись швы, исчезли линии. Но Эмирхан его не выкинул. Он хранил его дома, на полке, как память. Иногда — зимой или весной — он снова выходил во двор. Снег хрустел под ногами, но игра возвращалась. Пусть мяч старый, он всё ещё жил.

Он не говорил. Но если бы мог сказать что-то, это были бы слова:

"Пока ты веришь в игру — я существую."

Puteşestviye Futbol’nogo Myaça

On poyavilsya ne na pole, a v korobke. Yego sob­rali na fabrike — şili vruçnuyu, proveryali na proçnost’ i upakovali s drugimi takim­i je, çtoby otpravit’ v mir. Yego put’ naçalsya so sklada, potom — magazin, i nakoneç on okazalsya v rukah mal’çika po imeni Emirhan.

Emirhan davno meçtal o sobstvennom myaçe. Belo-siniy, s logotipom lyubimogo kluba — imenno takoy, kakoy on videl v televizore ryadom s ottsom. İ vot on derjal yego. V tot je veçer vo dvore naçalas’ igra.

Myaç udarili po asfalthu, po pesku, po trave. On ne govoril, no çuvstvoval: yego prinyali. Kajdıy udar, kajdıy pas — kak novıy şag. Yego brosali, teryali, nahodili. On letal nad golovami, popadal v vorota, proletal mimo. On byl svidetelem radosti, obidy, uporstva.

Çerez mesyatsı yego vzyali na şkol’nıy turnir. Tam bylo na­sto­yaşçee pole, sud’ya, tribuny, forma. Igrali vseryoz. Myaç vraşçalsya mejdu nogami, slyshal vyk­riki bolel’şçikov, çuvstvoval napryajeniye. Kogda Emirhan zabil s penal’ti, i komanda pobedila — yego podbrosili vverh. On byl v tsentre.

So vremenem myaç stal stareye. Potyörlis’ şvı, isçezli linii. No Emirhan yego ne vykinul. On hranil yego doma, na polke, kak pamyat’. Inogda — zimoy ili vesnoy — on snova vyhodil vo dvor. Sneg hruştel pod nogami, no igra vozvraşçalas’. Puşt’ myaç staryy, on vsyo eşçyo jil.

On ne govoril. No yesli by mog skazat’ çto-to, eto byli by slova:

"Poka tı veriş v igru — ya susçestvuyu."

Bir futbol topunun yolculuğu

O doğrudan sahada değil, bir kutunun içinde doğdu. Bir fabrikada elle dikildi, sağlamlığı test edildi ve benzerleriyle birlikte paketlenip dünyaya gönderildi. Yolculuğu bir depoyla başladı, ardından bir mağaza ve en sonunda bir çocuğun, Emirhan’ın ellerine ulaştı.

Emirhan uzun zamandır bir futbol topu istiyordu. Beyaz ve mavi renkte, sevdiği kulübün arması üzerinde... Tam da televizyonda babasıyla izlediği maçlardaki gibi. O akşam topu eline aldığında, arkadaşlarıyla mahallede ilk maçına başladı.

Top asfalta çarptı, kumda yuvarlandı, çimlerde sekti. Konuşmuyordu ama hissetti: onu kabullenmişlerdi. Her pas, her vuruş yeni bir adımdı. Bazen kayboldu, bazen bulundu. Havada süzüldü, fileleri havalandırdı, direğe çarptı. Her duygunun tanığıydı: sevinç, kırgınlık, hırs.

Aylar sonra okul turnuvasına götürüldü. Gerçek bir saha, hakem, tribünler ve formalar vardı. Herkes ciddiydi. Top ayakların arasında dönüyor, tribünlerden sesler yükseliyordu. Emirhan penaltıdan gol attığında ve takım kazandığında top havaya fırlatıldı. O artık sadece bir top değil, bir semboldü.

Zamanla dikişleri eskidi, çizgileri silindi. Ama Emirhan onu atmadı. Bir rafta, anı gibi sakladı. Kışın ya da baharda ara sıra yeniden dışarı çıktı. Karın üstünde top sektiğinde, oyun yeniden başlıyordu. Yaşı geçmişti belki, ama hâlâ yaşıyordu.

Konuşamıyordu. Ama konuşsaydı belki şunu derdi:

“Sen oyuna inandığın sürece, ben varım.”

Şimdi Öğrenme Zamanı!

Русский	Okunuşu	Türkçesi
мяч	myaç	top
игра	igra	oyun, maç
команда	komanda	takım
победа	pobeda	zafer, galibiyet
поле	pole	saha
пас	pas	pas
удар	udar	şut, vuruş
ворота	vorota	kale
память	pamyat’	anı, hatıra
зима	zima	kış