Antik Roma’da Bir Vatandaşın Günü

Один День Римского Гражданина

Утро начиналось с воды. Он умывался у фонтана, рядом с другими, кто уже спешил на рынок. Каменные улицы были ещё прохладными.

Он шёл медленно, приветствуя знакомых. Кто-то нёс хлеб, кто-то говорил о новом законе. Всё звучало, как шум большого организма.

В лавке он купил инжир и немного масла. Продавец знал его имя. Здесь всё было личным, даже покупки.

На форуме он остановился послушать оратора. Речь шла не о войне, не о власти. А о том, как правильно строить дом.

Днём он отправился в термы. Пар, тёплая вода, голоса. Здесь смешивались бедные и богатые. Вода не делила.

Вечером — ужин с соседом. Простой стол, маслины, сыр. Разговоры о погоде и о том, как быстро растут дети.

Когда солнце садилось, он снова прошёл по той же улице. Теперь она была тёплой. И всё казалось правильным.

Так жил не герой. А просто гражданин. В городе, где каждый день был частью истории.

Utro naçinalos’ s vody. On umıvalsya u fontana, ryadom s drugimı, kto uje speşil na rınok. Kamennıye ulitsy byli eşçyo prohladnımi.

On şol medlenno, privetstvuya znakomıh. Kto-to nyos hleb, kto-to govoril o novom zakone. Vsyo zvuçalo, kak şum bol’şogo organizma.

V lavke on kupil injir i nemnogo masla. Prodavets znal yego imya. Zdes’ vsyo bylo liçnım, daje pokupki.

Na forume on ostanovilsya poslushat’ oratora. Reç şla ne o voyne, ne o vlasti. A o tom, kak pravil’no stroit’ dom.

Dnyom on otpravilsya v termı. Par, tyoplaya voda, golosa. Zdes’ smeshivalis’ bednıye i bogatyye. Voda ne delila.

Veçerom — ujin s sosedom. Prostoy stol, maslinı, syr. Razgovorı o pogode i o tom, kak bıstro rastut deti.

Kogda solntse sadilos’, on snova prošol po toy je ulitse. Teper’ ona byla tyoploy. İ vsyo kazalos’ pravil’nım.

Tak jil ne geroy. A prosto grazhdanin. V gorode, gde kajdyy den’ byl çastyu istorii.

Güne sabah suyla başlıyordu. Diğerleriyle birlikte çeşme başında yüzünü yıkadı. Taş sokaklar hâlâ serindi.

Yavaşça yürüdü, tanıdıkları selamladı. Kimi ekmek taşıyor, kimi yeni çıkan bir yasa hakkında konuşuyordu. Şehir bir organizma gibi ses veriyordu.

Bir dükkandan incir ve biraz zeytinyağı aldı. Satıcı adını biliyordu. Burada her şey kişiseldi, alışveriş bile.

Foruma uğradı. Bir hatip konuşuyordu. Ne savaş vardı ne siyaset… Konu, bir evin nasıl sağlam inşa edileceğiydi.

Öğle saatlerinde hamama gitti. Buhar, sıcak su ve konuşmalar… Fakir ve zengin yan yanaydı. Su ayrım yapmazdı.

Akşam komşusuyla sade bir sofra paylaştı. Zeytin, peynir ve biraz sohbet: hava nasıl, çocuklar ne kadar çabuk büyüyor...

Güneş batarken aynı sokaktan bir kez daha geçti. Bu kez taşlar sıcaktı. Ve her şey yerli yerindeydi.

Bu bir kahramanın değil, sade bir vatandaşın günüydü. Ama her günü tarihin bir parçasıydı.