Altay Dağları - Rusça Hikaye

Алтайские Горы

Он приехал в Алтай не как турист, а как человек, который хотел тишины. В горах не было связи, магазинов, рекламы. Только камни, небо и дыхание ветра.

Первый день он просто шёл. Дорога была пыльной, иногда под ногами скрипел лёд. Слева — река, справа — сосны. Он не смотрел на карту. Он шёл туда, куда тянуло сердце.

Ночью он поставил палатку у подножия холма. Звёзды были ярче, чем где-либо. Ветер пел, как древняя песня. Он не чувствовал страха. Только уважение.

На второй день он нашёл озеро. Вода была холодной и чистой. Он сел на камень, смотрел на гладкую поверхность. И внутри него стало тихо. Даже мысли стали медленнее.

Алтай не требовал действий. Только присутствия. Быть здесь. Видеть. Чувствовать.

Он не считал дни. Не делал фото. Только писал в блокноте короткие фразы. «Вода, как зеркало». «Камни помнят». «Я стал легче».

Когда он вернулся в город, у него не было рассказов. Только спокойствие в голосе и свет в глазах. Потому что Алтай дал не приключения. А встречу с собой.

Altayskiye Gory

On priyekhal v Altay ne kak turist, a kak çelovek, kotoryy hotel tişinı. V gorah ne bylo svyazi, magazinov, reklamy. Tol’ko kamni, nebo i dıhaniye vetra.

Pervıy den’ on prosto şyol. Doroga byla pılnoy, inogda pod nogami skripel lyod. Sleva — reka, sprava — sosnı. On ne smotrel na kartu. On şyol tuda, kuda tyanulo serdtse.

Noçyu on postavil palatku u podnojiyа holma. Zvyozdı byli yarchе, çem gde-libo. Veter pel, kak drevnyaya pesnya. On ne çuvstvoval straha. Tol’ko uvaĵeniye.

Na vtoroy den’ on naşol ozero. Voda byla holodnaya i çistaya. On sel na kamen’, smotrel na gladkuyu poverhnost’. İ vnutri nego stalo tiho. Daje mısli stali medlenneye.

Altay ne treboval deystviy. Tol’ko prisutstviya. Byt’ zdes’. Videt’. Çuvstvovat’.

On ne sçital dni. Ne delal foto. Tol’ko pişal v bloknote korotkiye frazı. “Voda, kak zerkalo.” “Kamni pomnyat.” “Ya stal legçe.”

Kogda on vernulsya v gorod, u nego ne bylo rasskazov. Tol’ko spokoystviye v golose i svet v glazah. Potomu çto Altay dal ne priklyuçeniya. A vstreçu s soboy.

Altay Dağları

Altay’a bir turist gibi değil, sessizlik arayan biri olarak geldi. Dağlarda ne telefon sinyali vardı ne market, ne de reklam tabelaları. Sadece taşlar, gökyüzü ve rüzgârın nefesi.

İlk gün sadece yürüdü. Yol tozluydu, bazen altında buz kırılıyordu. Sol tarafta bir nehir, sağda çam ağaçları... Haritaya bakmadı. Kalbinin çektiği yöne yürüdü.

Gece bir tepenin eteğinde çadır kurdu. Yıldızlar, başka hiçbir yerde olmadığı kadar parlaktı. Rüzgâr eski bir ezgi gibi uğulduyordu. Korku yoktu. Sadece saygı.

İkinci gün bir göl buldu. Su soğuk ve tertemizdi. Bir taşın üzerine oturdu, dümdüz yüzeye baktı. İçinde de bir sessizlik oluştu. Düşünceler bile yavaşladı.

Altay ondan hiçbir şey istemiyordu. Sadece orada olmasını. Görmesini. Hissetmesini.

Günleri saymadı. Fotoğraf çekmedi. Sadece defterine birkaç satır yazdı. “Su, ayna gibi.” “Taşlar hatırlıyor.” “Hafifledim.”

Şehre döndüğünde anlatacak hikâyeleri yoktu. Ama sesi daha sakindi, gözlerinde bir ışık vardı. Çünkü Altay ona macera değil… kendisiyle karşılaşma vermişti.

Şimdi Öğrenme Zamanı!

Русский	Okunuşu	Türkçesi
горы	gory	dağlar
тишина	tişina	sessizlik
звезда	zvezda	yıldız
ветер	veter	rüzgâr
озеро	ozero	göl
вода	voda	su
камень	kamen’	taş
присутствие	prisutstviye	varlık, hazır bulunma
уважение	uvaĵeniye	saygı
память	pamyat’	hafıza